Chcąc ułatwić życie początkującym użytkownikom Ubuntu, a także sobie napisałem skrypt w bashu. W tym poście chciałbym go zaprezentować. Jest to na razie wersja beta, więc nie wszystko może działać tak, jak powinno! Nie odpowiadam za uszkodzenia systemu.
Więcej informacji o skrypcie można znaleźć na mojej prywatnej stronie cubix.zoka.cc. Po pobraniu należy nadać plikowi prawo do wykonywania, np. w konsoli poleceniem:
$ chmod +x skrypt_by_cubix.sh
Aby uruchomić skrypt wystarczy kliknąć dwukrotnie na ikonkę i wybrać Uruchomienie w terminalu lub w konsoli przejść do katalogu, w którym znajuduje się plik i go uruchomić:
$ cd /sciezka/do/skryptu/ $ ./skrypt_by_cubix.sh
Skrypt pisałem na Ubuntu 9.04 i na nim powinno wszystko chodzić, na innych wersjach nie wiem. Zamieżam to wkrótce sprawdzić. Jeżeli u Ciebie chodzi (lub nie) to napisz w komentarzu wraz z wersją swojego systemu.
Spróbuję przedstawić edytor Vim który wielu ludzi przeraża aczkolwiek według mnie jest on świetnym narzędziem. Strona domowa vim'a to http://www.vim.org/ skąd też możemy go pobrać. Jest dostępnych jego wiele wersji na różne systemy operacyjne. Ogólnie rzecz biorąc są dostępne jego dwie wersje GUI Vim (GVim) i Vim, Gvim to po prostu okienkowa wersja vim'a ja będę używał do prezentacji systemu Ubuntu 9.10, tildy, zsh i vim'a.
By zainstalować vim'a w Ubuntu wystarczy wpisać w konsoli:
$ sudo apt-get install vim
Lub posłużyć się np. menadżerem pakietów Synaptic. By urychomić vim'a wystarczy wpisać:
$ vim
I ukazuje się nam w konsoli dziwnie wyglądający edytor powinien on wyglądać tak jak u mnie: Jak widać autorzy postarali się byśmy nie musieli klikać CTR+C nie wiedząc jak wyłączyć vim'a i dali nam wiadomości że wystarczy wpisać
:q!
co tłumacząc na język normalny oznacza wyjście (q pochodzi od quit) bez zapisu (za "bez zapisu" odpowiedzialny jest wykrzyknik) wychodzimy w ten sposób gdy nie chcemy zapisać edytowanych plików, bo zwykłe :q wyświetli błąd. Kolejna informacja jaką dają nam autorzy vim'a jest włączanie pomocy przez wpisanie podanej przez nich komendy.
Edycja plików w vim'ie jest dość ciekawa, w vim'ie wyróżniamy wiele trybów ja skupię się na trzech:
NORMAL - tryb normalny zawsze możemy do niego przejść wciskając klawisz ESC, z niego też przechodzimy do innych trybów.
EX - tryb który ukazuje nam się po wpisaniu w trybie NORMAL dwukropka czyli w poleceniu wyjścia najpierw przechodzimy do tryby EX, a potem dopiero potem wpisujemy komendę którą w przypadku wyjścia z programu jest "q".
INSERT - jest to tryb wpisywania przechodzimy do niego wciskając klawisz "i" w trybie normal, jest to po prostu tryb edycji w którym wpisujemy tekst.
Znając już tryby możemy przejść do przykładowych komend:
Komenda
Opis
:q
Wyjście z programu.
:save [parametr]
Zapis edytowanego tekstu do pliku podanego jako parametr.
:w
Jeśli tekst który edytujemy jest tekstem z otworzonego pliku to komenda ta zapisuje tekst do pliku z którego został otwarty.
:make
Jeśli edytujemy kod programu to umieszczamy w folderze edytowanego pliku plik makefile i ta komenda odpalamy polecenie make.
150G
Skok do 150 wiersza tekstu.
150go
Skok do 150 bajtu pliku.
(Wszystkie komendy wpisujemy w trybie NORMAL)
Komend jest naprawdę bardzo wiele tysięcy, poznanie ich wszystkich zajmuje naprawdę wiele czasu, ale dzięki nim edycja jest bardzo prosta i szybka, są dostępne makra, wyrażenia regularne, po prostu najlepszy dostępny edytor z dostępnych konsolowych, a według niektórych i w ogóle.
Edytora tego używam by edytować jakieś małe proste pliki i programiki naprawdę jest świetny umiem go tylko podstawowo, ale jeśli poznamy go lepiej np. usuwanie tagów HTML jest przyjemnością. W tym tekście pokazałem tylko co to jest, jak wygląda. Zachęcam do lepszego poznania programu (poniżej video przykładowej edycji plików).
Tilda była już opisywana na tym blogu. Przydatny terminal. ZSH zaś to powłoka odpowiadająca za "wnętrze" konsoli. Zazwyczaj korzystamy, nawet bez świadomości z powłoki bash. ZSH jest bardzo przyjazna dla użytkowników. Słynie z autouzupełniania. W tym poradniku dowiemy się, jak ustawić ją jako domyślną w tildzie.
Po uruchomieniu tildy klikamy na nią prawym przyciskiem myszy i wybieramy Preferencje. Przechodzimy na zakładkę Tytuł i polecenie i w pole Własne polecenie wpisujemy:
zsh
Potwierdzamy i wychodzimy. Od teraz po uruchomieniu tildy uruchomi się ZSH.
Czasami potrzebne są nam niektóre wiadomości odnośnie dysków i partycji. W tym krótkim artykule chciałem przedstawić dwa sposoby: odnajdywanie UUID dysków i rozróżnianie ich przez etykiet.
Etykiety dysków
Chcesz się dowiedzieć czy /dev/hda2 to partycja z Vistą? Nic trudnego, wydaj w konsoli polecenie:
$ ls -l /dev/disk/by-label
Teraz wystarczy poszukać nazwy Vista i już wiesz, że jest na /dev/sda2. :)
UUID dysków
W niektórych przypadkach potrzebne jest UUID partycji (np. do pliku fstab). Wpisz w terminalu:
Niedawno zainstalowałem sobie bardzo pomocny programik na Ubuntu, nazywa się Tilda. Jest to aplikacja ułatwiająca pracę osobą często korzystającym z terminala. Program ten uruchamia się w trybie "zawsze na wierchu" i możemy go schować oraz pokazać zawsze i wszędzie poprzez naciśnięcie dowolnego przycisku na klawiaturze, który ustawia się w czasie konfiguracji Tildy (w moim przypadku jest to przycisk ~ znajdujący się nad tab). W menu konfiguracyjnym Tildy mamy wiele ustawień takich jak przeźroczystość, wygląd, czcionki, kolory, miejsca w których ma się pokazywać oraz np. czy jej ukazanie się ma być animowane czy nie. Dlatego właśnie z powodu wielkiej ilości możliwych kombinacji ustawień wyglądu nie mogę powiedzieć jak dokładnie wygląda. Jako przykład niech posłuży screen ustawienia Tildy u mnie.
Tilda znajduje się w repozytoriach wiec jej instalacja ogranicza się do w pisania w terminalu
$ sudo apt-get install tilda
Po instalacji uruchamiamy program poleceniem
$ tilda
a konfigurację włączamy poprzez naciśnięcie prawym przyciskiem na wyświetlone okno programu i na Preferencje:
