Podłączenie do sieci przed zalogowaniem

Czasami przydałoby się połączyć z prywatnym komputerem z innego. Nic trudnego. Jest przecież ssh. Tak, ale komputer musi być włączony. Można to dość łatwo rozwiązać, jeśli ktoś znajduje się w jego pobliżu. Wystarczy tę osobę poprosić, aby go włączyła. Tylko teraz pojawia się inny problem. Aby połączyć się z takim komputerem, musi on być połączony z internetem. Standardowo łączenie z siecią (przynajmniej z WiFi) następuje po zalogowaniu. Musielibyśmy poprosić również osobę o zalogowanie i podać jej hasło. Na pewno nie chcemy tego robić. I ten problem możemy rozwiązać. Wystarczy użyć programu wicd.

Program wicd to menadżer połączenie z siecią, tak jak standardowo instalowany w Ubuntu czy Debianie network-manager. Ma jednak co najmniej jedną przewagę: łączy się z siecią zaraz po uruchomieniu komputera, a więc nie trzeba się zalogować. Możemy to wykorzystać we wcześniej przedstawionej sytuacji. Zainstalujmy więc wicd.

Osobiście polecam najpierw zainstalować wicd, a później usunąć network-managera. W odwrotnej kolejności stracimy połączenie z internetem.

sudo apt-get install wicd
sudo apt-get remove network-manager

Najlepiej teraz uruchommy ponownie komputer. Jeśli program się nie uruchomi spróbujmy włączyć go poleceniem

wicd-client

Później wszystko powinno być już w porządku.

Z obsługą programu każdy powinien sobie już poradzić. Więcej informacji na stronach:

• Wicd – alternatywa dla Network Managera
• Strona domowa wicd 

Kernel panic przy wyłączaniu komputera

Ostatnio zmieniałem dystrybucje. Z Minta 9 przesiadłem się na wersję 11, a obecnie posiadam Linux Mint Debian Edition (LMDE). Dystrybucja fajna, polecam się przyjrzeć. Chciałbym zaprezentować w tym poście jak pozbyć się dość uciążliwego problemu, jakim jest występowanie kernel panic przy wyłączaniu komputera.
Poszperałem w internecie i dowiedziałem się, że winą jest moduł vboxdrv. Wystarczy go usunąć i wszystko jest w porządku. Do tego służy polecenie rmmod. Jednak aby usunąć ten moduł należy też najpierw usunąć wszystkie moduły, przez które jest wykorzystywany. Po drugie chcielibyśmy zautomatyzować ten proces. Poniżej rozwiązanie, którego znalezienie trochę mi zajęło, jednak na pewno nauczyłem się czegoś nowego.

1. Uruchamiamy w konsoli polecenie:

   lsmod | grep vbox

2. Kopiujemy nazwy wyświetlonych modułów.
3. Tworzymy plik nopanic w katalogu /etc/init.d i edytujemy go:

   sudo touch /etc/init.d/nopanic
   sudo gedit /etc/init.d/nopanic

4. Wklejamy do niego:

   #! /bin/sh
   ### BEGIN INIT INFO
   # Provides:          nopanic
   # Required-Start:    
   # Required-Stop:     
   # Default-Start:     2 3 4 5
   # Default-Stop:      0 1 6
   # Short-Description: No panic
   # Description:       Shutdown withuout kernel panic
   ### END INIT INFO
   
   # Some things that run always
   touch /var/lock/nopanic
   
   # Carry out specific functions when asked to by the system
   case "$1" in
     start)
       ;;
     stop)
       echo "Removing modules vbox..."
       rmmod -f vboxpci vboxnetadp vboxnetflt vboxdrv
       ;;
     *)
       echo "Usage: /etc/init.d/nopanic {start|stop}"
       exit 1
       ;;
   esac
   
   exit 0

   gdzie w miejsce "vboxpci vboxnetadp vboxnetflt vboxdrv" podajemy moduły z polecenia lsmod | grep vbox (vboxdrv musi być na końcu)
5. Zapisujemy plik i nadajemy mu uprawnienia do wykonywania:

   sudo chmod 755 /etc/init.d/nopanic

6. Uruchamiamy polecenie:

   sudo update-rc.d nopanic defaults

To wszystko. Teraz przy zmykaniu systemu automatycznie zostaną wyłączone moduły sprawiające problem.

Podstawy: Repozytoria

W Linuksie niektórych dystrybucjach (w tym Debianie, Ubuntu, Mincie) pobieranie i instalowanie aplikacji następuje za pośrednictwem repozytoriów. Standardowo po instalacji jest dostępne klika oficjalnych repozytoriów. Do komfortowej pracy należy dodać nowe repozytoria, ponieważ nie wszystkie aplikacje są w oficjalnym repo.
Adresy repozytoriów znajdują się w pliku /etc/apt/sources.list. Możemy go przeglądnąć poleceniem:

cat /etc/apt/sources.list

Aby zapisać nowe adresy do pliku musimy mieć prawa administratora. Zedytujmy więc ten plik:

sudo gedit /etc/apt/sources.list

Poniżej podaję moją konfigurację pliku sources.list (dla Ubuntu 9.04). Jeśli nie działa Ci jakaś porada z blogu, to bardzo możliwe, że winą są repozytoria.

deb http://pl.archive.ubuntu.com/ubuntu/ jaunty main restricted universe multiverse
deb-src http://pl.archive.ubuntu.com/ubuntu/ jaunty main restricted universe multiverse
deb http://pl.archive.ubuntu.com/ubuntu/ jaunty-updates main restricted universe multiverse
deb-src http://pl.archive.ubuntu.com/ubuntu/ jaunty-updates main restricted universe multiverse
deb http://pl.archive.ubuntu.com/ubuntu/ jaunty-backports main restricted universe multiverse
deb-src http://pl.archive.ubuntu.com/ubuntu/ jaunty-backports main restricted universe multiverse
deb http://archive.canonical.com/ubuntu jaunty partner
deb-src http://archive.canonical.com/ubuntu jaunty partner
deb http://security.ubuntu.com/ubuntu jaunty-security main restricted universe multiverse
deb-src http://security.ubuntu.com/ubuntu jaunty-security main restricted universe multiverse
deb http://packages.medibuntu.org/ jaunty free non-free
deb-src http://packages.medibuntu.org/ jaunty free non-free
deb http://ppa.launchpad.net/globalmenu-team/ppa/ubuntu jaunty main
deb-src http://ppa.launchpad.net/globalmenu-team/ppa/ubuntu jaunty main
deb http://download.virtualbox.org/virtualbox/debian jaunty non-free
deb http://deb.opera.com/opera/ sid non-free

Każda linijka zaczyna się od deb (lub deb-src), po niej następuje adres repozytorium. Nie należy powtarzać tych samych adresów!

Tworzenie bootowalnego pendrive w UNetbootin - Linux

Pisałem już wcześniej na blogu o UNetbootin. Opisywałem jednak czynności dla Windows. Teraz opiszę instalację w Linuksie Ubuntu.

Aby zainstalować UNetbootin wystarczy wpisać w konsoli:

 $ sudo apt-get install unetbootin

Po zainstalowaniu programu możemy go uruchomić wybierając Programy -> Narzędzia systemowe -> UNetbootin. Posługujemy się nim tak jak to opisałem w poradniku do Windowsa.

Skrypt dla Ubuntu mojego autorstwa

Chcąc ułatwić życie początkującym użytkownikom Ubuntu, a także sobie napisałem skrypt w bashu. W tym poście chciałbym go zaprezentować. Jest to na razie wersja beta, więc nie wszystko może działać tak, jak powinno! Nie odpowiadam za uszkodzenia systemu.

Więcej informacji o skrypcie można znaleźć na mojej prywatnej stronie cubix.zoka.cc. Po pobraniu należy nadać plikowi prawo do wykonywania, np. w konsoli poleceniem:

 $ chmod +x skrypt_by_cubix.sh

Aby uruchomić skrypt wystarczy kliknąć dwukrotnie na ikonkę i wybrać Uruchomienie w terminalu lub w konsoli przejść do katalogu, w którym znajuduje się plik i go uruchomić:

 $ cd /sciezka/do/skryptu/
$ ./skrypt_by_cubix.sh

Skrypt pisałem na Ubuntu 9.04 i na nim powinno wszystko chodzić, na innych wersjach nie wiem. Zamieżam to wkrótce sprawdzić. Jeżeli u Ciebie chodzi (lub nie) to napisz w komentarzu wraz z wersją swojego systemu.

Ubuntu, Netia i MTU

Od stycznia przeszedłem z internetem z TP S.A. do Netii. Na samym początu spotkał mnie problem. Niektóre strony nie otwierały się (np. millenet.pl, codeguru.pl). Po kliku rozmowach z konsultantem dowiedziałem się, że chodzi o parametr MTU. W tym poście przedstawię jak zmienić ten parametr w Ubuntu.

Jednorazowej zmiany paramteru MTU możemy dokonać poleceniem:

sudo ifconfig wlan0 mtu 1492

gdzie wlan0 to nazwa interfejsu sieciowego, a 1492 to parametr MTU (dla Netii, może być też 1400). Takie rozwiązanie jednak nie zadowala, bo po ponownym uruchomieniu komputera znów będziemy musieli wydawać polecenie. Także przy ponownym połączeniu trzeba je wydać. Dlatego lepiej zrobić to inaczej. Edytujemy plik z prawami super użytkownika poleceniem:

 $ sudo gedit /etc/dhcp3/dhclient.conf

Na końcu otwartego pliku dodajemy:

 supersede interface-mtu 1492;

Możemy to też zrobic szybciej jednym poleceniem:

 $ sudo bash -c "echo 'supersede interface-mtu 1492;' >> /etc/dhcp3/dhclient.conf"

Od teraz MTU będzie automatycznie ustawiane na 1492. UWAGA: Działa tylko przy przydzielaniu IP przez DHCP.

Więcej informacji o MTU dla Windows...

Dźwięk z MegaVideo przez HDMI

Na wakacjach zakupiłem kabel HDMI do mojego laptopa. Testowałem go z Windows Vista i wszystko było OK, ale na Ubuntu dźwięk nie szedł przez HDMI. Niedawno postanowiłem się za to wziąć. Poszperałem w internecie i znalazłem jak przekierować dźwięk na HDMI. Wystarczyło zmienić ustawienia w preferencjach dźwięku. Byłoby świetnie, gdyby nie to, że znalazłem w internecie stronkę z filmami zamieszczonymi w serwisie MegaVideo.com i właśnie z tego serwisu dźwięk i obraz chciałem odtworzyć na telewizorze. Poszukałem trochę w internecie i znalazłem rozwiązanie. Poniżej przedstawię jak rozwiązać ten problem.

Za pomocą dowolnego edytora tworzymy plik tekstowy i wklejamy do niego ten kod:

pcm.!default {
type asym
playback.pcm {
type plug
slave.pcm "hw:0,3"
}
}

Zapisujemy plik w katalogu domowym (~) pod nazwą .asoundrc (uwaga na kropkę na początku!). To wszystko. Od teraz cały dźwięk będzie przekierowany na HDMI: z YouTube, MegaVideo itp. a także z programów wideo i audio.

Dobry tandem: FileZilla i gedit

Do obsługi serwera FTP używam FileZilli. Bardzo dobry program, jednak po wybraniu z menu kontekstowego opcji View/Edit na pliku HTML nie dostawałem tego, czego oczekiwałem. Chciałem poprostu, aby otworzył się edytor tekstowy, abym mógł edytować plik ze stroną internetową. W tym poście przedsawię, jak można uzyskać taki tandem. Wskazówkę można też użyć z innym edytorem tekstu. Metodę przedstawię na Ubuntu 9.04 PL, FileZilli oraz programie gedit.

Najpierw musimy mieć oczywiście zainstalowane programy. O ile gedit jest domyślnie w Ubuntu, o tyle FileZillę trzeba doinstalować. Nie jest to jednak trudne. Wystarczy w terminalu wpisać: 

 $ sudo apt-get install filezilla

Możemy już połączyć programy.

Uruchamiamy klienta FTP (Programy -> Internet -> FileZilla FTP client lub filezilla w terminalu). Z menu programu wybieramy Edytuj -> Ustawienia.

Przechodzimy do zakładki Edycja pliku. W sekcji Domyślny edytor dodajemy zaznaczenie przy opcji Use custom editor. Następnie w polu wpisujemy polecenie do programu lub ścieżkę do niego. Dla gedit jest to:

 /usr/bin/gedit

 Możemy też wybrać opcję Use system's default editor for text files, dzięki czemu do edycji plików tekstowych użyty zostanie domyślny edytor systemowy. Poniżej zaznaczamy opcję, aby zawsze używany był wybrany program lub aby wybór programu był kierowany przez skojarzenia systemowe. Poniżej screen mojej konfiguracji.

Klikamy teraz na przycisk OK. Możemy teraz już edytować pliki w swoim ulubionym edytorze od razu z serwera FTP.

Vim - edytor z piekła rodem

Spróbuję przedstawić edytor Vim który wielu ludzi przeraża aczkolwiek według mnie jest on świetnym narzędziem. Strona domowa vim'a to http://www.vim.org/ skąd też możemy go pobrać. Jest dostępnych jego wiele wersji na różne systemy operacyjne. Ogólnie rzecz biorąc są dostępne jego dwie wersje GUI Vim (GVim) i Vim, Gvim to po prostu okienkowa wersja vim'a ja będę używał do prezentacji systemu Ubuntu 9.10, tildy, zsh i vim'a.

By zainstalować vim'a w Ubuntu wystarczy wpisać w konsoli:

 $ sudo apt-get install vim

Lub posłużyć się np. menadżerem pakietów Synaptic.
By urychomić vim'a wystarczy wpisać:

 $ vim

I ukazuje się nam w konsoli dziwnie wyglądający edytor powinien on wyglądać tak jak u mnie:

Jak widać autorzy postarali się byśmy nie musieli klikać CTR+C nie wiedząc jak wyłączyć vim'a i dali nam wiadomości że wystarczy wpisać

 :q!

co tłumacząc na język normalny oznacza wyjście (q pochodzi od quit) bez zapisu (za "bez zapisu" odpowiedzialny jest wykrzyknik) wychodzimy w ten sposób gdy nie chcemy zapisać edytowanych plików, bo zwykłe :q wyświetli błąd. Kolejna informacja jaką dają nam autorzy vim'a jest włączanie pomocy przez wpisanie podanej przez nich komendy.

Edycja plików w vim'ie jest dość ciekawa, w vim'ie wyróżniamy wiele trybów ja skupię się na trzech:

• NORMAL - tryb normalny zawsze możemy do niego przejść wciskając klawisz ESC, z niego też przechodzimy do innych trybów.
• EX - tryb który ukazuje nam się po wpisaniu w trybie NORMAL dwukropka czyli w poleceniu wyjścia najpierw przechodzimy do tryby EX, a potem dopiero potem wpisujemy komendę którą w przypadku wyjścia z programu jest "q".
• INSERT - jest to tryb wpisywania przechodzimy do niego wciskając klawisz "i" w trybie normal, jest to po prostu tryb edycji w którym wpisujemy tekst.

Znając już tryby możemy przejść do przykładowych komend:

Komenda	Opis
:q	Wyjście z programu.
:save [parametr]	Zapis edytowanego tekstu do pliku podanego jako parametr.
:w	Jeśli tekst który edytujemy jest tekstem z otworzonego pliku to komenda ta zapisuje tekst do pliku z którego został otwarty.
:make	Jeśli edytujemy kod programu to umieszczamy w folderze edytowanego pliku plik makefile i ta komenda odpalamy polecenie make.
150G	Skok do 150 wiersza tekstu.
150go	Skok do 150 bajtu pliku.

(Wszystkie komendy wpisujemy w trybie NORMAL)

Komend jest naprawdę bardzo wiele tysięcy, poznanie ich wszystkich zajmuje naprawdę wiele czasu, ale dzięki nim edycja jest bardzo prosta i szybka, są dostępne makra, wyrażenia regularne, po prostu najlepszy dostępny edytor z dostępnych konsolowych, a według niektórych i w ogóle.

Edytora tego używam by edytować jakieś małe proste pliki i programiki naprawdę jest świetny umiem go tylko podstawowo, ale jeśli poznamy go lepiej np. usuwanie tagów HTML jest przyjemnością. W tym tekście pokazałem tylko co to jest, jak wygląda. Zachęcam do lepszego poznania programu (poniżej video przykładowej edycji plików).

ASCII-ART z pomocą figleta

ASCII-Art to sposób tworzenia bardzo prostych rysunków w programach komputerowych, w których pracuje się z tekstem (np. edytory, programy pocztowe, itp.).
z wikipedii

Czasami potrzebne są nam grafiki ASCII-ART, np. do sygnaturki na forum, podpisu pod e-mailem lub do gry przez przeglądarkę. Pokażę tutaj, jak prosto stworzyć napis ASCII-ART w Ubuntu z pomocą programu figlet. Poznałem ten program przeglądając UbuCentrum.net. Zacznijmy!

Otwieramy konsolę i wpisujemy:

$ sudo apt-get install figlet

Mamy już zainstalowany program.


Możemy go użyć. Robimy to w taki sposób:

$ figlet tekst

Oczywiście tekst zastępujemy dowolnym ciągiem. Możemy też przekierować wyjście programu do pliku i otrzymać grafikę w postaci dokumentu:

 $ figlet tekst > asciiart.txt

Oto przykłady grafik ASCII-ART:

Tilda i zsh

Tilda była już opisywana na tym blogu. Przydatny terminal. ZSH zaś to powłoka odpowiadająca za "wnętrze" konsoli. Zazwyczaj korzystamy, nawet bez świadomości z powłoki bash. ZSH jest bardzo przyjazna dla użytkowników. Słynie z autouzupełniania. W tym poradniku dowiemy się, jak ustawić ją jako domyślną w tildzie.

Po uruchomieniu tildy klikamy na nią prawym przyciskiem myszy i wybieramy Preferencje.

Przechodzimy na zakładkę Tytuł i polecenie i w pole Własne polecenie wpisujemy:

 zsh

Potwierdzamy i wychodzimy. Od teraz po uruchomieniu tildy uruchomi się ZSH.

Conky a compiz

Możliwe, że wystąpił wam problem z conky - przy uruchamianiu systemu ten program jest cały czas widoczny na wierzchu. Powodem jest compiz, przeszkadza conky'emu. Aby rozwiązać ten konflikt wystarczy kilka modyfikacji.

Uruchamiamy edytor tekstu gedit (Programy -> Akcesoria -> Edytor tekstu lub poleceniem gedit w konsoli) i podajemy w nim taką treść:

#!/bin/bash
sleep 20 &&
conky

Następnie zapisujemy plik w folderze domowym pod nazwą .conky. Nadajemy temu plikowy prawo do wykonywania wpisując w terminalu:

 $ chmod +x ~/.conky

Przystępujemy do drugiej części. Wchodzimy do zarządzania programami startowymi (System -> Preferencje -> Programy startowe). Odnajdujemy pozycję odpowiadającą za conky i edytujemy ją. Zmieniamy polecenie na

/home/cubix651/.conky

gdzie cubix651 to nazwa użytkownika. UWAGA! Nie może być to ścieżka w postaci ~/.conky.

Zatwierdzamy i zamykamy okna. Od teraz conky będzie uruchamiało się po compizie i nie będzie z nim kolidować.

Nowe polecenia dla GRUBa

Dowiedziałem się o istnieniu fajnych komend dla bootloadera GRUB. Są to polecenia odpowiadające za wyłączenie i ponowne uruchomienie komputera.

Za restart odpowiada komenda:

reboot

Wpisujemy ją w sekcję partycji jako np.([tab] oznacza tabulator - naciśnięcie klawisza TAB):

title[tab]Restart
reboot

Do wyłączania komputera GRUBem używamy polecenia

halt

Wklejamy poniższy kawałek kodu do pliku w część wyboru, jeśli chcemy mieć taki bajer([tab] oznacza tabulator - naciśnięcie klawisza TAB):

title[tab] Wyjscie
halt

Komendy te są przydatne i użyteczne, więc myślę, że będziecie z nich zadowoleni. I jeszcze link do mojego pliku menu.lst z użytymi tymi poleceniami.

Podmenu w GRUBie

W tym artykule chciałbym przedstawić, jak wykonać podmenu w GRUBie. Przyda się to, gdy w głównym menu mamy dużo pozycji, których nie używamy i/lub chcemy mieć porządek. Przystąpmy do dzieła.

Najpierw robimy kopię zapasową pliku komendą w konsoli:

 $ sudo cp /boot/grub/menu.lst /boot/grub/menu.lst_kopia

Następnie kopiujemy plik menu.lst do pliku podmenu.lst poleceniem:

 $ sudo cp /boot/grub/menu.lst /boot/grub/podmenu.lst

Edytujemy kolejno te dwa pliki, najpierw menu.lst:

 $ sudo gedit /boot/grub/menu.lst

Usuwamy wpisy, których nie chcemy w głównym menu (od ## ## End Default Options ##). Dodatkowo dodajemy wpis ([tab] oznacza tabulator - naciśnięcie klawisza TAB):

title[tab]Inne opcje
configfile[tab](hdX,Y)/boot/grub/podmenu.lst

gdzie hdX,Y to dysk i partycja, na której znajduje się plik. X oznacza numer dysku liczony od zera, a Y to numer partycji także liczony od zera. Będzie to pozycja, po której wybraniu pokaże się podmenu. Zapisujemy i zamykamy plik.

Teraz zajmiemy się plikiem podmenu.lst:

 $ sudo gedit /boot/grub/menu.lst

Usuwamy z niego te pozycje, których nie ma być w podmenu (od ## ## End Default Options ##). Dodatkowo, możemy umieścić linijkę, która nas przeniesie do menu głównego ([tab] oznacza tabulator - naciśnięcie klawisza TAB):

title[tab][..]
configfile[tab](hdX,Y)/boot/grub/menu.lst

gdzie hdX,Y to dysk i partycja, na której znajduje się plik. X oznacza numer dysku liczony od zera, a Y to numer partycji także liczony od zera. Pamiętajmy o dobrze ustawionej wartości default i timeout (zobacz Dostosowany GRUB). Potwierdzamy zmiany i zamykamy edytor.

Gdy teraz ponownie uruchomimy komputer, zobczymy piękną listę z zagnieżdżonym menu. Podaję jeszcze linki do moich plików: menu.lst i podmenu.lst + splash.xpm.gz

Informacje o dyskach

Czasami potrzebne są nam niektóre wiadomości odnośnie dysków i partycji. W tym krótkim artykule chciałem przedstawić dwa sposoby: odnajdywanie UUID dysków i rozróżnianie ich przez etykiet.

Etykiety dysków

Chcesz się dowiedzieć czy /dev/hda2 to partycja z Vistą? Nic trudnego, wydaj w konsoli polecenie:

 $ ls -l /dev/disk/by-label

Teraz wystarczy poszukać nazwy Vista i już wiesz, że jest na /dev/sda2. :)

UUID dysków

W niektórych przypadkach potrzebne jest UUID partycji (np. do pliku fstab). Wpisz w terminalu:

 $ ls -l /dev/disk/by-uuid

W taki sposób poznasz potrzebną ci informację. ;)

Usuwanie bootloadera

Czasami potrzeba usunąć bootloadera. W moim przypadku zaszła taka potrzeba po usunięciu Windowsa 7. Na komputerze miałem zainstalowany Windows XP i Seven. Sformatowałem partycję z Siódemką, jednak program rozruchowy został. Nawet po instalacji GRUBa nie zniknął. W tym artykule napiszę jak krok po kroku usunąć bootloadera. Jedyne co nam będzie potrzebne to płyta z XP. Zaczynamy!

Wkładam płytę z Windowsem XP do napędy CD-ROM i uruchamiamy ponownie komputer. Zacznie uruchamiać się instalacja Windows (jeśli to nie nastąpi, trzeba zminić w ustawieniach BIOS bootowanie z płyt). Kiedy wyświetli się menu wyboru, naciskamy R, aby uruchomić konsolę.


W konoli wybieramy, do jakiej instalacji mamy się zalogować. Zazwyczaj będzie to 1. Natępnie podajemy hasło adminstratora i naciskamy [ENTER].



Teraz najważniejsza część. Wpisujemy polecenie:

 C:\WINDOWS> fixboot

jeśli chcemy usunąć bootloadera zainstalowanego na którejś partycji, a nie w sektorze MBR (tak jest w przypadku programu rozruchowego Windowsa 7 i Visty).
Gdy bootloader jest zainstalowany w MBR (zazwyczaj tak jest z GRUBem) to wydajemy polecenie:

 C:\WINDOWS> fixmbr

Podajemy jeszcze

 C:\WINDOWS> exit

aby opuścić konsolę i uruchomić ponownie komputer.

I to wszystko, teraz nie będziemy już mieli programu rozruchowego. Warto podane polecenia zanotować na kartce, aby się nie pomylić!

Reinstalacja gruba

Jeśli po instalacji Ubuntu reinstalowaliśmy system Windows XP to niestety zostanie nadpisany program rozruchowy i nie będziemy mogli włączyć Ubuntu. Jest jednak na to sposób. Możemy reinstalować GRUBa. Jedyne co nam będzie potrzebne to płyta live cd z Ubuntu, kawałek kartki i długopis. No więc do dzieła.

Uruchamiamy system z płyty w trybie live cd (możliwa będzie potrzeba zmiany ustawień w BIOSie - uruchamianie z płyty). Po włączeniu klikam kolejno Programy -> Akcesoria -> Terminal. Podajemy teraz komendę, która przeniesie nas do konsoli GRUBa:

 $ sudo grub

Następnie wpisujemy:

grub> find /boot/grub/stage1

Zostanie wyświetlona partycja, na której znajduje się GRUB. Używamy jej w następnych poleceniach. hdX,Y zastępujemy odpowiednią partycją.

grub> root (hdX,Y)
grub> setup (hdX)

Wychodzimy teraz z konsoli GRUBa poleceniem

grub> quit

I to już wszystko, restartujemy komputer i możemy już wybierać z menu GRUBa. Warto podane polecenia zanotować na kartce, aby się nie pomylić!

Tilda

Niedawno zainstalowałem sobie bardzo pomocny programik na Ubuntu, nazywa się Tilda. Jest to aplikacja ułatwiająca pracę osobą często korzystającym z terminala. Program ten uruchamia się w trybie "zawsze na wierchu" i możemy go schować oraz pokazać zawsze i wszędzie poprzez naciśnięcie dowolnego przycisku na klawiaturze, który ustawia się w czasie konfiguracji Tildy (w moim przypadku jest to przycisk ~ znajdujący się nad tab). W menu konfiguracyjnym Tildy mamy wiele ustawień takich jak przeźroczystość, wygląd, czcionki, kolory, miejsca w których ma się pokazywać oraz np. czy jej ukazanie się ma być animowane czy nie. Dlatego właśnie z powodu wielkiej ilości możliwych kombinacji ustawień wyglądu nie mogę powiedzieć jak dokładnie wygląda. Jako przykład niech posłuży screen ustawienia Tildy u mnie.


Tilda znajduje się w repozytoriach wiec jej instalacja ogranicza się do w pisania w terminalu

 $ sudo apt-get install tilda

Po instalacji uruchamiamy program poleceniem

 $ tilda

a konfigurację włączamy poprzez naciśnięcie prawym przyciskiem na wyświetlone okno programu i na Preferencje:

Zawsze Online

Ale dawno nie pisałem... Sorry

Z tego co wiem, kiedy łączymy się z interentem przez modem Neostrady, to w Firefoksie automatycznie włącza się nie wiadomo dlaczego tryb offline. Za każdym uruchomieniem programu trzeba przełączać się opcją w menu, aby korzystać z neta. Staje się to uciążliwe. Jest jednak na to sposób - wtyczka Always Online.

Wchodzimy na stornę http://yellosoft.us/index.php?id=88 i klikamy na ikonkę Firefoksa. Zezwalamy na uruchomienie wtyczki, pobieramy ją, restartujemy przeglądarkę i już. Od teraz nie musimy ciągle zmieniać opcji w menu. :)

Prezentacja Ubuntu

Całkowicie nie mam teraz czasu :( Wysyłam prezentację, którą zrobiłem o Ubuntu na lekcję informatyki. Może zachęci Was do instalacji systemu :D

Pobierz prezentację w formacie *.pps